Estas la nokto antaŭ ni ir al Urbo NovJorko. Tiame ni veturas 5 horoj al Syracuse.
Negrave kiom mi ĝuas esti ĉe ĉi tiuj konferencoj, aŭ ĝuas mia hejmurbo, mi sentas la mankon de mia propra lito. Sed ni estas havi kradrostado kiam ni revenas al kolektas kun malnovaj amikoj.
Verŝajne mi vidos mian Panjon, kaj Kelly povas vidi ŝian nevon.
Tiame, ni vidas nian popolon ĉe la preĝejo, alportu ĉirkaŭbrakojn kaj kisojn, kaj ni adiaŭos.
Laste la infera truo. La putraĵamaso, ke ni nomas domon. Mi estas ĉiee mizera ĉi tie. Mi estas inkubosonĝanta. Mi revas ke mi ŝtiparumos per ĉiuj kamparuloj!
Ruĝkoluloj kun supertutoj ne estas bela vido! Ili gipsas konfederacian flagon sur mia brusto.
Ili maĉas tabakon kaj kraĉas la sukoj en mia okulo. Ili verŝas viskion sur mia malforta kaj laca korpo, kaj ili iras ĉasado. Malgraŭ ĉio, kio, mi grimpas desupre kaj akceptas ĝin ĉar mi estas ilia ŝafisto. Tiame mi ekkonscias kaj realaĵo frapas min. Mi ektremas pensi!
La Fin. Tio estis iometo da artikolo ke mi skribis pasi la tempo. Adiaŭ!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Mi scias ke ni devas esti cxiuj ajxoj al cxiuj homoj, sed cxiam mi diris ke mi esperas ke Dio neniam sendas min al Missouri--mi ne komprenas la rugxkolulan menson--ili estas en sia propra mondo, kaj mi estas fremdulo!
Troy
Saluton el Rochester, NY. :-). Interesa blogo!
Post a Comment